De landschapsschilderkunst nam tijdens de Romantiek (ca. 1800-1850) een hoge vlucht, met kunstenaars als J.M.W. Turner in Engeland, Caspar David Friedrich in Duitsland en Johan Christian Dahl in Noorwegen. Niet alleen spreken hun schilderijen nog steeds tot de verbeelding, ook ontstond in deze periode een nieuwe kunstopvatting die een bepalende invloed heeft gehad op de moderne kunst. Schilders keken niet meer alleen zorgvuldig om zich heen, naar de omringende natuur, maar ze keerden ook de blik naar binnen, naar hun eigen innerlijk.
De landschappen die zij schilderden zijn net zo gevarieerd en veranderlijk als de gemoedstoestand van de mens. Dramatische landschappen met woeste zeeën, imposante bergen en vulkaanuitbarstingen wisselen elkaar af met stille mannachten en serene velden waar de eenzame passant tot rust komt. Landschappen kunnen zowel een historische dimensie hebben en sporen tonen van de nationale geschiedenis, als aanleiding geven tot een meer religieuze, spirituele beleving.
Het bijzondere aan dit project is ook, dat hier voor het eerst de Nederlandse Romantiek in een internationale context wordt gepresenteerd: hoe verhouden Barend Koekkoek, Wijnand Nuijen en Andreas Schelfhout zich tot hun beroemde buitenlandse tijdgenoten?