Het pierenbadje van Nieuw-Hoograven
Bettina van Santen schreef een blog voor WBOOKS
Negenhonderd jaar geleden, in 1122, kreeg Utrecht stadsrechten. Dit wordt een jaar lang feestelijk gevierd in de stad. Eén van de thema’s is ‘gekomen om te blijven’, want wie zijn de mensen die door de eeuwen heen naar de stad kwamen en er zijn gebleven? Dit thema is ook de rode draad van het gelijknamige boek over 900 jaar Utrechtse geschiedenis.
De redenen om naar Utrecht te komen waren divers: voor werk, studie, geloof, de liefde of op zoek naar een veilige plek.
In één van de hoofdstukken wordt aandacht besteed aan het verhaal van de Indische repatrianten. Tussen 1946 en 1967 kwamen er zo’n 300.000 mensen uit voormalige Nederlands-Indië naar Nederland. Maar wie kwamen er uiteindelijk in Utrecht terecht? Het verhaal van deze nieuwkomers zou bekend moeten zijn, was de gedachte. Hoeveel is er niet over de Indische repatrianten geschreven? Maar dat bleek voor het Utrechtse verhaal niet het geval.
Natuurlijk is veel bekend over de opvang van deze zeer diverse groep mensen. Hoe ze na aankomst in Nederland eerst in kampen terecht kwamen en daarna soms jarenlang in pensions woonden. Op een gegeven moment regelde het Rijk huisvesting in gemeenten die woningen beschikbaar stelden. Op zoek naar het Utrechtse verhaal kwamen lijsten in Het Utrechts Archief boven water. Hierop stonden per jaar namen van families, het pension in Nederland waar ze verbleven en het nieuwe adres waar ze naar toe verhuisden. De Utrechtse adressen lagen allemaal in de net opgeleverde nieuwbouwwijken, zoals Nieuw-Hoograven, Nieuw-Zuilen en Kanaleneiland. Soms kwamen meerdere gezinnen binnen één maand in dezelfde straat te wonen. Hebben ze dat geweten van elkaar? Op de vele archieffoto’s uit die tijd is het in ieder geval niet terug te zien. Op één foto na. Tussen de flatjes van Nieuw-Hoograven spelen kindertjes in een pierenbadje onder het toeziend oog van hun moeders. Op de voorgrond staat een Nederlands-Indische moeder met haar kinderen. Zij nemen niet deel aan de waterpret en kijken vooral toe.
Sinds deze ontdekking heeft de foto een heel andere lading gekregen.
