Picasso was al vroeg vertrouwd met het werken met diverse materialen. Net als in zijn schilderijen streefde hij naar vrije individuele expressie en een nieuwe vormentaal. Hij vervormde in een handomdraai een vers gedraaid kannetje tot duifje, beschilderde een vaas als uil en transformeerde en begeesterde zo het dode object. Hij bracht de keramiek letterlijk tot leven.
Sculpturen uit Afrika en Oceanië deden hem beseffen dat de realiteit bepaald wordt door je fantasie. In 1948 vond zijn eerste expositie plaats met keramische objecten, beschilderde schalen en schotels. Zijn vrije
geest verdraaide en vervormde de klassieke amforen en kruiken tot lichamen of dierfiguren. Vervolgens paste hij een beschilderingswijze toe die door cartouches en inschilderingen een complexe verschijningsvorm kregen, maar simpele toepassingen verhulden. Hij koos ervoor met een mesje insnijdingen te maken of dikke glazuren gedeeltelijk weer zichtbaar te maken door het gebruik van parafine waar het glazuur geen vat op had. Het resultaat was ronduit verbluffend. Opnieuw bewees Picasso zijn genialiteit. Hij plaveide de weg naar de ‘vrije vorm’ (freeform) in keramiek, meubelkunst en glas die ook bij de experimentele afdeling van de Porceleyne Fles in Nederland zijn weerslag had. Dit boek geeft iets weer van het magisch universum van deze grootse kunstenaar
