Welke kunst was officieel toegestaan in nazi-Duitsland? Dat de nationaalsocialisten de moderne kunst uitsloten, is alom bekend. Maar dat het Duitse rijk onder Hitler de hedendaagse kunst aanwendde als propagandamiddel, kunsttijdschriften liet verschijnen en omvangrijke tentoonstellingen organiseerde, is maar bij weinigen bekend. Steunden de kunstenaars het regime, steunde het regime de kunstenaars, of beide?
De officiële kunst uit de periode 1933 tot 1945 is uit het collectieve geheugen verdwenen, omdat ze sindsdien nauwelijks meer is getoond. Kunst in het derde rijk plaatst de kunstenaars en hun werken terug in de kunstgeschiedenis. Het behandelt vragen als: hoe kan het dat in nazi-Duitsland, gekenmerkt door politiek geweld, oorlog, uitsluiting en de Holocaust, zoveel aandacht was voor de kunst? In hoeverre is deze kunst nationaal socialistisch, en in hoeverre een voortzetting van bestaande tradities? Deze vragen en onderwerpen komen aan de orde tegen de context van de kunstwerken zelf, de betreffende kunstenaars, hun carrières, en de waardering van hun werk voor, tijdens en na het naziregime.
